mUltimate Chopin

op. 2, Wariacje, całość

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis

Zagadnienia : Przeoczenia odwołania alteracji

t. 2

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

..

W źródłach nie ma  przywracającego d1 na 4. mierze taktu. Pomyłkę spowodowało zestawienie wyciągu partii orkiestry z głosów partytury – górny głos pr.r. odpowiada partii II skrzypiec, w której  jest niepotrzebny, gdyż des1 w niej nie występuje.

kategoria redakcyjna: Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Przeoczenia odwołania alteracji , Błędy A

t. 15

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

..

W źródłach nie ma  przywracającego b1 w 2. połowie taktu. Jest to niewątpliwie pomyłka Chopina, jeden z najczęstszych jego błędów.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Przeoczenia odwołania alteracji , Błędy A , Błędy powtórzone Wn , Błędy powtórzone Wf , Błędy powtórzone Wa

t. 19

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

es3-ges3 w źródłach, odczyt dosłowny

es3-g3 proponowane przez redakcję

TGTU = [kaso]
..

Mimo iż przed górną nutą ostatniej szesnastki nie ma znaku chromatycznego w żadnym ze źródeł, użycie g3 jest w tym kontekście melodyczno-harmonicznym znacznie prawdopodobniejsze. Przeoczenia odwoławczych znaków chromatycznych w tego typu sytuacjach należą do najczęstszych pomyłek Chopina, por. np. Etiudę f op. 25 nr 2, t. 4 czy Impromptu As op. 29, t. 3 i 71.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Przeoczenia odwołania alteracji , Błędy A

t. 58

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

Ortografia źródeł

! miniat: wycinek od d4 do ges/fis3 (29.), tylko górna 5-linia.          tr = t58 A tr;                     red = t58 A red

Ortografia proponowana przez redakcję

EZTU
..

Autentyczna notacja chromatyczna opadającej części biegnika w niewielkim tylko stopniu uwzględnia oddziaływanie uprzednio wpisanych znaków:

  • W kilku miejscach Chopin wybiera warianty enharmoniczne wymagające większej niż to konieczne liczby znaków chromatycznych – cis4 jako 15. nuta, b3 (18.), gis3 (25.), fis3 (29.), e3 (33.), cis3 (39.), h2 (43.). Ponieważ w tego rodzaju postępie chromatycznym enharmoniczne warianty pisowni nie wpływają praktycznie na zrozumienie muzyki, wyjątkowo zmieniamy tę ortografię w tekście głównym, aby uniknąć jego nadmiernego zagęszczenia. Pozwala to zredukować liczbę znaków na 2., 3. i 4. mierze taktu o 8 (w zapisie autentycznym liczymy także 3 znaki przeoczone przez Chopina – patrz niżej).
  • Przy założeniu – raczej niepodważalnym – regularnej struktury figuracji Chopin w trzech miejscach pominął  odwołujący alterację z wcześniejszej części taktu – brak przywrócenia c4 (14. nuta), a3 (20. nuta) i f3 (31. nuta).
  • Niepotrzebnie powtórzony został  przed gis3 (22. nuta).

Notację tę powtórzono bez zmian w większości wydań. Jedynie w WfSB dodano przywracający c4 (14. nuta).

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Przeoczenia odwołania alteracji , Adiustacje Wf , Błędy powtórzone Wn , Błędy powtórzone Wf , Błędy powtórzone Wa

t. 70

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

..

Bemol przywracający es1 znajduje się tylko w ApI, co oznacza, że tego wyraźnego błędu nie zauważył ani Chopin, ani adiustatorzy żadnego z wydań.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne

zagadnienia: Przeoczenia odwołania alteracji , Błędy A , Błędy powtórzone Wn , Błędy powtórzone Wf , Błędy powtórzone Wa